Die Brief aan die Hebreërs
Hoofstuk 6
Ons kan nie aanhou melkkos eet en net by die begin van Christus se boodskap bly nie.
Ons kan nie aanhou om oor dieselfde onderwerpe te praat nie - dat jy jou uit 'n sondige lewenswyse moet bekeer. Of dat jy God alleen moet vertrou. Of aanhou verduidelik hoekom jy jou moet laat doop, of waaroor die handoplegging gaan. Of weer praat oor die opstanding van die dooies of die oordeel aan die einde nie.
Nee, ons moet, want dit is wat God wil hê, vaste kos begin eet. Ons moet aanbeweeg na die volle boodskap van Christus.
Ons kan, byvoorbeeld, nie weer praat oor bekering nie. Want iemand wat eenmaal deel gekry het aan God se wonderlike verlossingswerk en daarna sy rug op God gedraai het, kan hom nie weer bekeer en weer 'n nuwe mens word nie.
Iemand wie se oë eenmaal oopgegaan het en iets van die hemel ervaar het, wat die Heilige Gees ontvang het, wat die wonderlike boodskap van God gehoor en die kragte van die toekomstige wêreld ervaar het - as so iemand sy rug op God draai, kruisig hy op sy eie weer die Seun van God en maak Hom voor mense ‘n bespotting.
‘n Mens kan so iemand vergelyk met grond wat gereeld reën kry, maar net dorings en bossies dra. Dit het geen waarde nie behalwe om verwens en verbrand te word. Daarteenoor, is God se seën duidelik in die lewens van die wat op Hom bly vertrou. Dit is soos grond wat ‘n nuttige oes lewer vir die wat dit bewerk.
Al praat ons op só ‘n ernstige trant, is ons daarvan oortuig dat julle, vir wie God lief is, se lewens wys dat julle gered is. Julle het dit gewys deurdat julle, omdat julle God lief het, aanhou om mekaar te help. God is regverdig, Hy sal dit nie vergeet nie.
Dit is egter ons begeerte dat elkeen van julle ywerig hiermee sal aanhou sodat julle heeltemal seker kan wees van dit wat ons verwag. Ons wil nie hê dat julle moeg word nie, maar dat julle sal aanhou om op God te vertrou. Net soos die wat aangehou het om Hom te vertrou en uiteindelik ontvang het wat Hy beloof het.
AANHOU VERTROU
So het God met ‘n eed aan Abraham belowe:
“Ek belowe om jou te seën met rykdom en ‘n groot nageslag.”
Die eed het God by homself geneem omdat daar niemand met hoër gesag was by wie Hy kon sweer nie. Hierdie belofte het Abraham uiteindelik gekry nadat hy aangehou het om daarvoor te wag sonder om moeg te word.
‘n Mens neem gewoonlik ‘n eed by ‘n hoër gesag om die waarheid daarvan te waarborg. God wou aan die wat sy belofte sou erf, wys dat Hy nie van plan sou verander nie. Daarom het Hy sy belofte met ‘n eed gewaarborg.
Omdat Hy wou wys dat Hy nie lieg nie, het God ons hierdie dubbele versekering gegee: sy belofte en sy eed. Dit moet ons, wat van die straf van Moses se wet vrygekom het, sterk aanmoedig om vas te hou aan dit waarvoor ons wag.
Hierdie dubbele Godgegewe versekering is ‘n anker vir ons gemoed. Dit is vir ons ‘n vaste waarborg, veilig in die Allerheiligste. Hier het Jesus, wat vir altyd hoëpriester geword het volgens die orde van Melgisedek, ons voorgegaan.